10 juli 2025 – Een regenachtige en hoestende verjaardag. We bezoeken Å en lopen over de kliffen achter onze cabin.
Vanmorgen werd ik wakker van mijn telefoon die maar bleef afgaan. Gisterenavond hadden we nog wat filmpjes van onze klim naar Reinebringen gekeken, en daardoor was het geluid blijven aanstaan. Sommige felicitaties kwamen al vroeg binnen. Superlief om te zien hoeveel mensen er aan me gedacht hebben. Dank jullie wel!
Helaas is de verkoudheid nog niet weg, en vandaag is daar ook de kriebelhoest bij gekomen. Precies op mijn verjaardag…
Na een beetje uitslapen en een bakkie vieze koffie (echt niet lekker), zijn we naar het allerlaatste dorpje op de Lofoten gereden: Å. En ja, dat heet echt zo. Het is een soort van openlucht museum en er zit volgens velen de beste bakkerij van de regio en omdat ik jarig ben, vonden we dat we een cinnamon roll hadden verdiend. We waren niet de enigen, er stond een flinke rij buiten om de ambachtelijke cinnamon rolls te mogen kopen. Blijkbaar werkt social media hier uitstekend.
We schuilen net voorbij het museum, want het is weer begonnen met regenen. Niet heel hard, maar nét genoeg om nat te worden. Daar eten we ons cinnamon rolls met een chocolademelk (even geen koffie na die van vanmorgen) en genieten van het uitzicht over het kleine vissersdorpje.
Even later, tijdens een wandelingetje door Å, vraag ik aan Karin waar de sleutel van de cabin is. “Die heb ik niet,” zegt ze. Oeps. Ik had hem aan de buitenkant van de deur laten zitten, omdat zij nog binnen was toen ik al in de auto stapte. We maken snel de AdventureLab geocache af en rijden terug.
Gelukkig: de sleutel zit nog keurig in de deur en niemand is binnen geweest. Alles ligt nog precies zoals we het achterlieten. Dat is toch ook weer Noorwegen. Maar goed, je moet het natuurlijk niet uitlokken… één verkeerde voorbijganger en het had flink mis kunnen gaan.
’s Middags doen we een dutje en beantwoorden nog wat verjaardagsberichten. Daarna trekken we de wandelschoenen weer aan. Achter onze cabin liggen kliffen met wat wandelpaden, en daar lopen we de spierpijn van gisteren eruit. Het pad is nat en blubberig, de wind giert om onze oren en de lage bewolking schuift snel langs de bergtoppen. Prachtig en ruig tegelijk. We vinden onderweg nog een geocache en lopen via de kliffen naar Glåpen Fyr, een oude vuurtoren uit 1857.
Na de wandeling rijden we nog even naar de supermarkt voor wat kleine boodschappen.
’s Avonds hebben we restjesdag: ronde drie van de hete kip, wat worsten, kaas en vis op tafel. Een rustige en relaxte verjaardag, ondanks de regen en verkoudheid.
Hopelijk is het morgen wat beter weer, al zijn de voorspellingen niet al te best. Gelukkig hebben we bijna alle wandelingen die we wilden doen al kunnen afvinken.